Nastolatki

Magda · Gość

Pokazałam te wiersze wielu ludziom sądzą że powinnam być światowej sławy pisarką.Zarażam natchnieniem i energią innych. Dziś mam w planach założyć pierwszy on-line portal zwierzeń ludzkich. Jak tylko do zrobię poinformuję Was o tym - Tak na prawdę jestem nastolatką ale inna niż wszystkie z natchnieniem twórczym...
Oto moje małe wiersze:
Czas miłości

Zimno serca,
Ciepło łez,
Poznała kogoś w kim zakochała się wnet.

On żył innym życiem,
już rodzinnym ,
Spełnionym i nie uzmysłowionym.

Wiele prób,
Koniec dóbr,
Ogień wrzask-smutku płat.

Historia nie spełnionej pierwszej miłości,
Odległości i rzeki bliskich litości.

Zakochany w niej nad świat,
Lecz to nie ta!

Kobieta czerwona jak róża,
Natchniona dusza,
Koło urodzajnego buku,
W parku stała w końcu doczekała.

Spełnienia koloru,
Miłości doloru,
Ku niej wiatr zawiał wzruszył i mawiał:

„Człowiek wartości nie ma, odejdzie ,lecz ty innego będziesz miała”..

Ta ze smutku się zapłakała ,
Niechciana i porzucona,
W setnie życia się uwieńczyła..

Jej pokorna historia się zakończyła,
Stu lat dożyła bez miłości ale u boku kwiatów ,
Z zielonych bzu płatów.

Z cichą nadzieją zasnęła,
I już nigdy nie płakała ,
W szczęściu życia wiecznego została,
I monotonnych wspomnień nie wspominała..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Historia prawdziwa

Wyśmiewana i oszukana,
Swoją drugą połówkę znała.

Wciąż tylko myślała,
Czy ona i on,
Stworzą miłości tom.

Lecz w starej baśni,
często tak bywa,
że morał nie ten,
a historia nie prawdziwa.

O białej sukni wprawdzie marzyła,
Jego duch przytuliła,
Wciąż magiczne tango tańczyła.

Życzenie się spełniło,
A samotne życie już tylko przeszłością było.

Lecz Przyszła złota nimfa,
Rzuciła czar,
I odeszła daleko w dal.

Otruta miłość porażką była,
I zupełną klęską się skończyła.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Los miłości

Przyszła,
Jego nie było a serce jej w smutku tkwiło.

Zapamiętała,
Czas w który połączył ogień smutku las.

Rozżarzone miecze nienawiści wody prysły,
Wiatr zatańczył,
On powiedział,
Że uczucia do niej nigdy nie miał.

Lecz bywało też i tak że,
Wspólny los połączył zauroczenia brak.

Prosiła , Panie!
Błagała lecz i tak jej ból nigdy nie ustanie.

Nie było męża na Ziemi,
I żadnych sposobów na mętność serca jesieni.

Lecz pewnego razu nadzieja zgasła,
I powiekami talię zgasła.

Życie zakończyła,
I możność swej drogi pogubiła.

Historia się spaliła,
A ona nikogo sobą nie obdarzyła.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Niebiosa

Kiedyś była mała gościła w niej zabawa,
Teraz- duża jest jak dzika róża.

Trawa się kołysała
Ona siedziała i pojąć świata nie umiała.

Mówiła dam radę
Lecz nie dała
Czyżby jakieś przesłanie w tym miała?

Samotnia życia w jej sercu tkwiła,
Lecz dobra ręka ją ocaliła!

Przyszedł on,
Pocieszył i stworzyli dom.

Wiele lat tak ze sobą byli,
Lecz odeszli do nieba , i na zawsze się połączyli.

Samotne życie brzydkie jest,
Gdy masz jego liryką staje się.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Otchłań w sercu

Gdy wyszłam razu pewnego na przestrzeń, otchłań goniącą
Ujrzałam jego łzę w sercu płonącą.

Stał nieruchomie, a nasze wargi cicho szeptały
Do siebie dziwnie powiadały

Ukrytą czerwień marzeń,
Pod powiekami tłamsiłam lecz nic nie zyskałam a straciłam

Zanim nacieszyłam wzrok, usłyszałam obcy krok,
Spotkała nas tajemnicy noc

Zniknął,
A ja odpłynęłam drżącą mgłą.

~~~~~~~~~~~~~~ Zawadzka Magdalena~~~~~~~~~~